Borçlar Hukukunun ana kaynağı 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’dur. Türk Borçlar Kanunu, genel hükümlere ilişkin birinci kısmında tüm borç ilişkileri için uygulanacak temel esasları (çeşitli borç ilişkilerinin doğumu, hükümleri, sona ermesi vb.) düzenlemekte; “Özel Borç İlişkileri” başlığını taşıyan ikinci kısmında ise çeşitli sözleşme ilişkilerine (örnek olarak belirtilirse, satım, bağışlama, kira, eser, vekalet) ve özellik taşıyan bazı hukuki ilişkilere (örnek olarak vekaletsiz iş görme, havale) ilişkin hükümler yer almaktadır.